I'll never forget you!

Gisteren was de laatste dag van ons verblijf op KIS aangebroken... Eigenlijk wilden we 's morgens taarten gaan bakken om een aantal mensen te bedanken maar helaas was het allemaal een beetje misgelopen. Daarom gingen we toen de school begonnen was samen met Gillian de blouse ophalen die bij onze sari's hoorde. Bij sommigen zat die nog iets te strak maar al snel hadden ze deze weer bijgesteld. We gingen even terug naar school om de sari's in het kantoor van Gillian te leggen om daarna weer het stadje in te gaan want we wilden nog een aantal dingen kopen zoals een bedankje voor onze dormmoeder. Helaas ging Hedwig niet mee want ze voelde zich niet zo lekker... Iedereen had nog wat dingetjes gekocht, ook zijn we nog even langs de bank opgegaan. 'S middags hadden we lunch op school en gelukkig hadden onze uitwisselingspartners de laatste twee uur vrij gekregen van school om deze met ons door te brengen. We hadden namelijk in de afgelopen drie weken nog niks gedaan waarbij de groep compleet was. Venus (Raghvendra) was de enige die niet meekon omdat hij vorige week op kamp dronken was geworden en voor straf moest hij 5 dagen terug naar huis. Met de rest van de groep gingen we een wandeling maken door de bergen met een heel mooi uitzicht. Onderweg hebben we allerlei foto's gemaakt en natuurlijk lekker gekletst. Aan het einde van de wandeling konden we nog even in een kerkje kijken en daarna gingen we met z'n allen naar CCD. Nog even gezellig met z'n allen bij elkaar! Om 5 uur moesten we weer op school verzamelen want we hadden afgesproken om bij Miss Beth een Indiase curry te gaan eten. Ook zou zij ons leren hoe we onze sari's aan moesten trekken. Het was erg gezellig en we hebben mooie foto's kunnen maken! Om half 8 moesten we weer terug naar onze dorm. Daar was ik alvast begonnen met inpakken want vandaag gingen we om 10 uur al weg. Toen het studieuur voorbij was had ik aan m'n dormmoeder gevraagd of we misschien nog een foto konden maken met iedereen uit de dorm. Met z'n allen gingen we naar de social room en toen we een foto hadden gemaakt kwam Nishita binnen met een hele grote kaart. En ja, toen moest ik al huilen! Iedereen kwam op me af en gaf me een knuffel. Op de kaart hadden ze de school getekend en daarin hadden ze allemaal iets liefs voor me geschreven! Op de achterkant had Nishita een heel lang verhaal geschreven, ik ga d'r echt heel erg missen! Zelf had ik chocolaatjes gekocht voor m'n dormmoeder en voor Nishita had ik een schort, een spaarvarkentje en een fotolijstje met een foto van ons samen. Ze vond het erg mooi! Na iedereen nog een knuffel gegeven te hebben ging ik even douchen want daarna moest ik in m'n kamer nog het een en ander inpakken. Op facebook had ik nog een bericht naar iedereen gestuurd om ze te bedanken voor deze onvergetelijke tijd! Ik had het voor geen goud willen missen! Vanmorgen bij het ontbijt kregen we nog een lange slinger met allemaal foto's van onze Indiers, echt heel lief! Het eerste uur moesten zij nog naar school en konden wij onze laatste dingen inpakken en afscheid nemen van onze dormmoeder. Dit was al heel moeilijk voor mij, zelfs m'n dormmoeder moest huilen! Ik had ook nog een stukje geschreven op het whiteboard voor iedereen uit m'n dorm. Om negen uur zaten we op flag green met al een paar Indiers, we konden nog snel een paar foto's maken. Om 10 uur was toch echt de tijd aangebroken om afscheid te nemen. Iedereen was aan het huilen en ook andere leerlingen van de school kwamen nog naar ons toe om gedag te zeggen. Het was echt een moeilijk moment en ik kan nu nog steeds wel huilen! Het is echt bijzonder dat je in zo'n korte tijd zulke goede vrienden kunt worden! We hebben het heel erg gezellig met elkaar gehad en de tijd is echt omgevlogen! Ik ben er zeker van dat ik ze ooit nog een keer ga zien, dat moet gewoon! Ik ga ze in ieder geval nooit, nooit maar dan ook echt nooit vergeten! Toen de bel was gegaan moesten ze allemaal weer naar de les, en wij naar onze bus. Een aantal koffers gingen op het dak en de rest ging achterin. Het paste allemaal net! We moesten best lang rijden en de hele weg was ik best wel stil want natuurlijk heb ik zin in de rondreis maar ik kan de Indiers gewoon echt nog niet missen. Onderweg hebben we bij een restaurantje gegeten en net zijn we aangekomen bij ons hotel. Het is erg luxe! We gaan zo even het dorpje in om de boel te verkennen.

Ik ben blij dat er altijd nog facebook en skype bestaat omdat we zo nog vrij makkelijk in contact kunnen blijven met alle mensen van KIS. Zoals ik al zei: Ik ga ze ontzettend missen maar we zien elkaar nog een keer terug, sowieso!