de laatste dagen van een fantastische reis!

Dinsdagochtend hadden we een luxe ontbijtje met echt van alles! Na het ontbijt stapten we in de bus om naar de Back Waters te rijden. Rond 8 uur zaten we in de bus omdat we om 10 uur op de plek van bestemming moesten zijn om in te checken. Wij waren precies op tijd maar natuurlijk was onze boot er nog niet, de mensen hier zijn namelijk niet zo van de tijd. We hadden dus nog wel even om wat te drinken te kopen en even rond te lopen. Om 11 uur liepen we weer richting de bus maar onze boot was er nog steeds niet. Het was heel erg warm, namelijk 35 graden dus gingen we maar even in de bus zitten omdat daar airco was. De buschauffeur had nog een cd met Engelse muziek dus zette hij die keihard aan. In het begin konden we er nog wel om lachen maar op een gegeven moment werd het erg irritant omdat de liedjes niet echt volgens onze smaak waren… Om half 12 kregen we eindelijk een berichtje dat onze boot er was. Met de bus moesten we nog een klein stukje rijden en na een paar minuten kwamen we bij een open plek aan. We kregen de mededeling dat we onze koffers niet mee konden nemen, maar de benodigde spullen in een tas moesten doen om die dan mee te nemen. Achteraf was dit best onhandig omdat het veel sneller was gegaan als we die ochtend in het hotel deze spullen al bij elkaar gepakt hadden. We moesten namelijk alle koffers die op het dak van de bus lagen weer eraf halen om onze spullen te kunnen pakken. Maargoed, na een half uur hadden we onze spullen voor de komende 24 uur klaarliggen. We werden met een tuk-tuk naar de boot gebracht. We wisten eigenlijk helemaal niet wat we moesten verwachten want we hadden al een aantal bootjes langs zien komen varen maar het zag er niet naar uit dat daarin bedden stonden. Na 2 minuten kwamen we bij de boot aan en deze was echt supermooi! Onze boot lag niet helemaal aan de kant dus we moesten door een andere boot heen om op onze boot te komen. Alles was gevlochten met riet en zag er heel luxe uit. Overal lagen zachte kussens en er stonden luxe stoelen. Ook was er een eettafel, een televisie, airco en natuurlijk onze slaapkamers. Samen met Hedwig en Annette had ik me in een hutje geïnstalleerd. Iedere hut had een airco, bedden, spiegels en een eigen badkamertje met een wc, douche en wastafel! Het zag er echt superleuk uit! We kregen allemaal een mangosapje en daarna startte de motor en vaarden we de Back waters op. Iedereen had de fotocamera’s in de hand want het uitzicht was echt heel erg mooi! Al liggend op de zachte kussens hebben we een aantal mooie foto’s kunnen maken maar aan andere mensen kun je nooit echt laten zien hoe het was, dat moet je zelf een keer meemaken! Na een tijdje varen legden ze de boot even stil zodat we konden kijken bij de rijstvelden. Hierna kregen we een lunch op de boot. Na de lunch gingen we weer verder. Iedereen kon lekker doen wat je zelf wilde: lezen, relaxen, muziek luisteren, spelletjes doen, foto’s maken en lekker kletsen. Het was heel erg gezellig! De kapitein vertelde ons dat als we zelf vis kochten, dat hij het wel klaar wilden maken. Na een tijdje legden we dus de boot weer stil want een aantal mensen had wel zin in garnalen. Deze lagen net als de krabben in een losse bak dus een aantal van ons pakten ze op, zonder te weten dat ze eigenlijk nog leefden. Dat was wel even schrikken! De garnalen zouden dus levend gekookt worden… Niet iedereen had hier zin in dus de rest kocht voornamelijk chips, drinken en chocola. We vaarden nog een klein stukje verder en rond half 6 waren we aangekomen bij de plek waar we onze boot stil zouden leggen voor de komende nacht. We konden nog een half uurtje zwemmen voordat het donker werd maar dat deden we toch maar niet aangezien het water daar niet echt fris uitzag. We gingen met alle meiden en de dochter van John (Lena) gezellig kaarten. John en Maureen gingen nog een wandeling maken en onze koks waren begonnen met het koken van het diner. Na een tijdje was het echt te donker om de kaarten nog te kunnen zien dus stopten we maar. Ook John en Maureen waren weer terug op de boot dus konden we aan ons avondeten beginnen. Ik vond het niet zo heel lekker maargoed, beter iets dan niets! Na het eten hebben we met z’n allen nog een hele poos gezellig gezeten en gepraat over van alles. Ook hebben we aan John het filmpje laten zien dat we voor de assembly op school gemaakt hadden. Ondertussen kwamen er allerlei beestjes naar onze boot: gekko’s, libelles en heel veel muggen. Rond half 12 kwam de kapitein naar ons toe met de mededeling dat hij wilde gaan slapen. Het duurde even voordat we de boodschap begrepen dat wij ook moesten gaan slapen… Nadat we een klein beetje opgeruimd hadden gingen we dus naar onze hut. We zaten op het water dus we hadden best veel last van muggen. Voordat we in bed gingen liggen moesten we ons dus nog goed insmeren met DEET. Toen we eenmaal in bed lagen zag ik tot mijn grote schrik dat er nog een gekko bij ons op de kamer zat, het leek op een salamander. Dit vond ik toch niet zo leuk maar we hadden hem een beetje weg kunnen jagen zodat we hem niet meer zagen zitten, dat voelde toch fijner. Het was nog best warm dus we gingen slapen met de airco aan. Achteraf was dit niet zo’n strak plan want al vroeg in de ochtend werden we trillend van de kou wakker. Gelukkig ging de airco rond 7 uur weer uit zodat we nog even konden slapen. Om 8 uur zaten we alweer aangekleed aan het ontbijt: toast met gebakken eitjes! Inmiddels waren we alweer aan het varen en helaas regende het. Rond 9 uur waren we weer terug in de haven waar we de boot weer aanlegden. Iedereen had het superleuk gehad, helaas ging de tijd weer te snel! Vandaag zouden we met de bus verder rijden naar Mysore. Dit was 480 kilometer en we zouden er 10 uur over doen, best lang dus! Toch was het nog wel gezellig in de bus. Eerst zette de chauffeur zijn muziek weer keihard aan maar na een tijdje vroegen we of onze muziek gedraaid mocht worden en dat kon! Naast muziek luisteren maakten we wat foto’s, sliepen we en aten we koekjes! Soms stopten we even om naar de wc te gaan en om 4 uur gingen we lunchen. Dat restaurant zag er heel vies uit want er zaten allemaal mieren op de muur en de wc was verschrikkelijk. Ook de vloer was erg smerig en er gleden mensen uit over matjes wat er voor ons wel heel grappig uitzag! Gelukkig was het eten wel erg lekker! Iedereen had een soort van Naan (brood uit India) met een sausje erbij. Na een half uur gingen we weer verder want we waren er nog lang niet. We reden de bergen weer in en daar hadden we een heel mooi uitzicht. Een aantal van ons nam een reispilletje in omdat we 27 haarspeldbochten zouden gaan maken! Achteraf viel dit erg mee en was het nog wel grappig aangezien veel andere auto’s en vrachtwagens er veel moeite mee hadden. Onze bus ging het vrij makkelijk af en we haalden best veel andere voertuigen in wat heel gevaarlijk was omdat je helemaal niet kon zien of er tegenliggers waren. Soms was dit wel het geval maar dan remden we of heel hard af of we reden gewoon door zodat we met z’n drieën langs elkaar op reden. Hierom hebben we wel gelachen omdat dat eigenlijk best raar is! Ook hebben we erg gelachen om de apen die langs de weg zaten! Op een gegeven moment zei de buschauffeur dat we best dicht bij Kodai in de buurt waren geweest dus toen vond ik het heel jammer dat we daar niet even langs gingen maar achteraf was het wel beter want anders moest je weer van iedereen opnieuw afscheid nemen en ik wilde mezelf die pijn toch liever besparen! Het werd al een beetje donker en we reden nog steeds in de bergen. We reden niet meer in Kerala maar weer in Tamil Nadu. Tegenliggers hadden vaak nog het grote licht aanstaan en dat was behoorlijk irritant maar ook gevaarlijk! Op een gegeven moment kwamen we bij de grens van Tamil Nadu naar de provincie waar we nu zitten (ik ben de naam even vergeten). Overal stonden mannen in uniform en onze buschauffeur moest vaak uitstappen omdat wij als toeristen over de grens heen wilden en dan moesten we betalen! Dit duurde allemaal erg lang en iedereen had het wel gehad in die bus! Het was nog steeds heel erg warm en iedereen was moe. Op een gegeven moment stond er op een bord dat we nog 61 km moesten rijden maar drie kwartier later moesten we nog 59 km dus daar klopte helemaal niets van! We gingen nog maar even naar de wc want we hadden dus geen idee hoelang we nog moesten rijden. Bij de wc’s stond een man die wilden dat we betaalden. John en Maureen gingen voor ons naar de wc en zij moesten 2 rupees betalen maar toen wij kwamen moesten wij 4 rupees betalen, best raar eigenlijk. Het was ook best raar dat we überhaupt moesten betalen want de wc waren erg smerig en bij eentje zat er gewoon heel groot gat in de deur… Na een snelle plaspauze gingen we dus weer verder. De buschauffeur wist de weg niet helemaal dus we moesten nog best vaak naar de weg vragen. Om 10 uur kwamen we eindelijk bij hotel President aan na dus 12 uur gereden te hebben. Het zag er op zich nog best mooi uit maar wel iets minder dan de andere hotels. We hadden onze koffers op onze kamers neergelegd en daarna gingen we even vragen of er WIFI was maar na een gesprek waarin het personeel gebrekkig Engels sprak wisten we dat er geen internet was. We hadden nog niks gegeten dus John zei dat we de roomservice mochten bellen om nog wat te bestellen. Ik zat op een kamer met Annette en Renée en samen hadden we french fries, green salad en chicken nuggets besteld. Dit was erg lekker! Na het eten kwam er iemand om er nog een bed bij te zetten op onze kamers. Achteraf bleek dit gewoon een matras te zijn maar je kon er prima op slapen. We wilden graag nog even douchen voordat we gingen slapen maar dit was niet zo’n succes want de douchekop deed het niet en we hadden koud water… We hebben dus maar even snel afgespoeld onder het kraantje dat dichtbij de grond zat. Na het douchen hebben we nog even tv gekeken maar we waren zo moe van de reis dat we al snel gingen slapen. De volgende ochtend hadden we ontbijt om half 10 en dat bestond uit eitjes, toast, cornflakes en iets dat leek op donuts maar er totaal niet naar smaakte. Toch was het erg lekker. We hadden een paar toastjes met ei maar we hadden ook wel zin in iets zoets. Er stond jam op tafel maar suiker vonden we veel lekkerder. We liepen dus met ons bord naar de cornflakes waarbij de suiker stond en iedereen keek ons met grote ogen aan. Volgens mij hadden ze dit nog nooit gezien dus het zag er heel grappig uit! Na het ontbijt konden we nog wat spulletjes pakken op onze kamer en daarna gingen we naar het paleis van Mysore. Al snel zagen we het staan en het was echt megagroot! Ook zag het er heel mooi uit! We stapten uit onze bus en liepen het terrein op. En ja hoor, meteen kwamen er een heleboel mensen naar ons toe om dingen te verkopen. Als je ‘nee’ zei liepen ze gewoon met je mee al spelend met de spullen die ze verkochten. Bij een man werkte dat serieus want na een tijdje hebben de meeste van ons een fluit van hem gekocht. We kochten hem niet meteen dus de man was al aardig in de prijs gezakt. Uiteindelijk hadden we ze heel erg goedkoop! Toen we eindelijk bij de ingang waren aangekomen betaalde John voor ons en gingen we naar binnen. We moesten door een soort van douane lopen. Toen we daardoorheen waren zagen we al hele mooie stukken van het paleis. We zijn even doorgelopen om alles van dichterbij te kunnen zien en natuurlijk om dan mooiere foto’s te maken. Hierna liepen we weer terug naar de ingang en daar kwam er een man naar ons toe die vroeg of dat wij een gids wilden voor in het paleis. Dit wilden we wel want anders zouden we mooie dingen zien maar geen idee hebben waarvoor het nou precies was. We liepen dus samen met onze gids richting de ingang van het paleis. Hiervoor moesten we nog wel onze camera’s inleveren want foto’s maken was verboden. Toen we aankwamen bij de ingang van het paleis moesten we allereerst onze schoenen uitdoen. Daarna moesten we onze tassen door een douane laten gaan net zoals bij een vliegveld. Ook moesten we zelf nog een keer door de douane. Eenmaal in het paleis zag alles er heel erg mooi uit. Alles was heel gedecoreerd en onze gids vertelden de verhalen erachter dus dat was wel interessant. Gelukkig kon hij best goed Engels dus konden we hem nog redelijk verstaan. Alles zag er heel erg duur uit maar achteraf bleek te uiteindelijke prijs van het paleis nog mee te vallen. Het paleis was al best oud maar zag er nog heel schoon en nieuw uit. Op zich was dit wel logisch want er kwam ook niemand in die nog schoenen aanhad. Toen we alle kamers gezien hadden liepen we weer naar buiten waar onze gids vertelde dat we naar de olifanten en kamelen konden gaan. Voordat we daarheen gingen moesten we eerst onze camera’s nog ophalen. Toen we dit gedaan hadden kwamen we onderweg naar de kamelen en olifanten al een olifant tegen waar al mensen op zaten. We wilden graag een foto maken en dat kon ook. Later vroeg de man geld omdat we een foto hadden mogen maken. Het is hier blijkbaar heel normaal dat overal geld voor wordt gevraagd. We kwamen bij de plek aan waar de olifanten en kamelen al op ons stonden te wachten. Omdat we allemaal al op een olifant hadden gereden wilde iedereen eigenlijk wel op een kameel. We moesten een ticket kopen van 20 rupees om daarna op een kameel te gaan. Dat is minder dan 50 cent, erg goedkoop dus! Bij de balie zagen we ook de prijzen voor het rijden op een olifant. Dit is wat er stond:
Indian people: 50 rupees
Foreigners: 100 rupees
Eigenlijk best raar maar dit is hoe het overal gaat, buitenlanders betalen meer. Op zich maakt dit niet zo heel veel uit want het kost alsnog bijna niks maar je kijkt er wel even vreemd van op als je dat niet gewend bent. Bij ons wordt namelijk iedereen gelijk behandeld.
Al vrij snel stond er een kameel voor mij en Annette klaar. We moesten een trapje op om zo op de kameel te kunnen klimmen. Annette zat op de bult en ik zat daarvoor. De kameel wiebelde heel erg maar het was erg leuk. Helaas ging het vrij snel en stonden we na 10 minuten weer met beide benen op de grond. Iedereen had op een kameel gezeten alleen Lena (dochter van John) nog niet maar het begon opeens heel hard te regenen dus moesten we even wachten. Gelukkig werd de regen al snel minder zodat Lena toch nog op de kameel kon. Hierna liepen we weer naar de uitgang van het paleis, terug naar de bus. Weer werden we achtervolgd door allemaal mensen die dingen wilden verkopen. Ze gingen letterlijk mee de bus in. Nadat we ze toch weg hebben kunnen sturen startte de bus weer en reden we richting de shopping mall om lekker even te shoppen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan want de shopping mall was nergens te vinden. We hebben een heleboel mensen naar de weg gevraagd maar we kwamen er niet echt uit. Op een gegeven moment stonden we gewoon voor de ingang van ons hotel en gingen we maar lopend verder zodat onze buschauffeur ook nog wat vrije tijd had. We liepen en we liepen maar er leek geen eind aan te komen. Ook werden we door iedereen aangekeken en er werden foto’s van ons gemaakt. Het was namelijk best bijzonder dat er opeens 11 blanke mensen voorbijliepen. Op een gegeven moment stonden we eindelijk voor de ingang van de shopping mall. Het was een supergroot wit gebouw en het zag er heel mooi uit. Voordat we naar binnen konden moesten we weer door een douane heen. Eenmaal binnen gingen we naar de bovenste verdieping omdat we daar wat konden eten. Iedereen had wel zin in een pizza dus gingen we naar Domino’s. We hadden lekker gegeten en daarna namen we nog een ijsje. Toen we vol zaten was het tijd om te winkelen. Het zag er allemaal best wel Nederlands uit. Er was een grote variatie aan winkels en ook was er een gamehall. Ook konden we Henna laten doen en dat deden we natuurlijk allemaal want dat hoort bij India. Om half 6 hadden we weer afgesproken bij de ingang van de shopping mall want daar was een CCD. Natuurlijk waren wij nog niet klaar om half 6 dus het werd een uurtje later. Annette, Kim en ik hadden alle winkels wel gehad dus gingen we wat foto’s maken. Iedereen keek ons heel raar aan maar dat vonden we eigenlijk wel grappig. Een tijdje later zaten we met z’n allen bij CCD maar dat liep niet allemaal helemaal vlekkeloos want er was geen wisselgeld en je kon niet alles bestellen wat op de kaart stond. Maargoed we hadden het toch nog erg gezellig gehad. We zijn nog een paar winkeltjes in geweest en toen we allemaal beneden stonden had iemand het idee om met z’n allen op de grond te gaan liggen en dan een foto te maken. John ging dus naar boven en daar lagen wij dan! Iedereen lag helemaal dubbel van het lachen en de mensen om ons heen keken heel verbaasd toe, echt superleuk! Het was al 8 uur toen we weer weggingen dus was het plan om meteen maar door te rijden naar een restaurant. We gingen met een tuk-tuk en dat was lekker proppen maar wel erg leuk! Na een tijdje kwamen we aan bij een restaurant. We moesten een trap op en boven zag het er allemaal heel erg gezellig uit. Er was zelfs een bandje aan het spelen. We zaten met z’n allen aan een tafel en we hebben lekker gekletst. Het eten was erg lekker en na het eten zijn we nog best lang blijven zitten omdat het zo gezellig was! Om 11 uur waren we weer terug in het hotel waar ik nog even lekker op de kamer heb gezeten met Renée en Annette. Helaas hadden we nog geen internet dus moesten we het verhaal voor onze blog op word uittypen. Omdat ik al een aantal dagen niet meer geschreven had was ik nog best lang bezig. Om half 1 was ik nog niet klaar maar toen was ik toch maar gaan slapen. Vanmorgen ging de wekker om half 9 en om half 10 hadden we ontbijt. Van te voren hadden we alvast onze koffer een beetje logisch ingepakt. Na het ontbijt gingen we richting Bangalore. Helaas moest de buschauffeur meteen al naar de weg vragen dus duurde het langer dan het hoefde te duren. Toch waren we nog redelijk snel in Bangalore. Nu het hotel nog vinden… We vroegen aan iedereen waar het Sandesh hotel was maar de meesten wisten het niet precies. We moesten ook letterlijk door een doolhof want het verkeer was een groot ongeregeld zooitje. Dat was trouwens wel erg grappig. Overal om je heen waren er auto’s, tuk-tuks en mensen. Na een tijdje zoeken kwamen we toch eindelijk bij het hotel aan. Er stond al iemand op ons te wachten om de deur open te maken. Toen we ingecheckt hadden konden we naar onze kamers toe. Samen met Fransje en Kim had ik een hele luxe kamer! Ook hadden we daar internet dus konden we even op skype en facebook. Na een uurtje gingen we met z’n allen een rondje maken door de drukke stad. Langs de weg waren wel wat winkels maar het grootste deel daarvan verkocht telefoons en dus geen souvenirs. Daarom gingen we nog een keer naar een shopping mall. Toen we hier aankwamen was er in het midden een soort van show bezig. Toen we gingen kijken zagen we een grote auto staan met een presentatrice ervoor. Zij vroeg naar vrijwilligers om een spel te spelen waarmee je een foto kon winnen. Wij deden met z’n allen mee, alleen Renée niet want die was nog geld aan het pinnen. We moesten in een kring gaan staan en elkaars handen vasthouden. De bedoeling was dat we een hoepel doorgaven zonder onze handen los te laten. Je moest dus door de hoepel heen, op de muziek. Toen de muziek stopte was degene die de hoepel om zich heen had af. Er waren ook nog twee andere mensen die meededen maar die hadden we al best snel verslagen. Van alle kanten werden we bekeken door nieuwsgierige mensen. Uiteindelijk had Lena gewonnen en mocht ze op de foto met de auto en een aantal meiden. Later mochten wij er ook nog bij op en de foto’s werden afgedrukt zodat we die mee konden nemen. Hierna gingen we met z’n allen eten bij KFC. Na het eten konden we dus nog een tijdje shoppen. Iedereen had nog wel een aantal leuke dingen kunnen kopen want dit was echt de laatste dag om je Rupees uit te kunnen geven. Voordat we weggingen hadden we allemaal nog een Swirl gekocht. Daarna liepen we naar buiten waar al een hele rij met tuk-tuk’s op ons stond te wachten. Een grote groep mensen kwam op ons afstormen en wilden dat we in hun tuk-tuk gingen zitten. Het was een grote chaos en de politie kwam er al aan om ons van het terrein af te sturen. Uiteindelijk hadden we een aantal tuk-tuk’s uitgekozen en reden we weer richting ons hotel. Het probleem was dat de chauffeurs de weg niet wisten dus we zijn eerst de hele stad doorgereden wat trouwens ook erg leuk was. Ook deden we een wedstrijdje met de andere tuk-tuk’s wie het snelst was. De chauffeur van de tuk-tuk waar ik in zat reed echt heel snel en door iets te smalle steegjes. Op een gegeven moment stonden we omringd door andere voertuigen en konden we geen kant meer op. Gelukkig waren we weer helemaal veilig bij ons hotel aangekomen alleen toen moesten we nog betalen… De chauffeurs vroegen opeens veel meer dan we hadden afgesproken. We haalden onze eigen buschauffeur erbij en na een discussie hebben we ze toch nog wat geld gegeven en zijn we terug naar onze hotelkamers gegaan. We spraken af dat we om half 7 de volgende ochtend onze bagage naar de bus zouden brengen. Omdat het onze laatste avond in India was wilden we natuurlijk niet meteen gaan slapen dus daarom spraken we af om even in te pakken en daarna naar onze hotelkamer te gaan voor een pyama-party. We hadden nog even gezellig gekletst en om 1 uur leek het ons toch het beste om te gaan slapen aangezien we om 6 uur weer op moesten staan om aan een lange reis te beginnen. Wij hadden een kamer waarin 2 bedden stonden dus er zou nog een bed bijkomen. Deze stond ’s middags al op de gang klaar maar ik dacht van oh die zet ik vanavond wel op. Toen ik dus naar de gang liep was m’n bed opeens weg. Ik ging maar naar de receptie om dit te vertellen en ze zeiden dat er een nieuw bed aankwam. En inderdaad, binnen vijf minuten stond er een man op de stoep met een bed. Hij zette deze op en ging weer weg. Toen ik op m’n bed ging liggen zakte die half in maar uiteindelijk heb ik nog best goed kunnen slapen. Om 6 uur ging de wekker en konden we onze laatste spullen nog even inpakken. We brachten onze koffers naar de bus en liepen daarna naar de vierde etage voor het ontbijt, ons laatste ontbijt in India. Het was erg lekker maar we konden niet al te lang aan tafel blijven zitten want om half 8 vertrokken we met de bus richting het vliegveld. We waren nog geen 2 minuten onderweg of de buschauffeur moest al naar de weg vragen. Gelukkig konden we het vliegveld uiteindelijk nog best snel vinden. In totaal hebben we een uur in de bus gezeten. Toen we uitstapten bedankten we de chauffeur en gaven we hem nog wat geld. Ook maakten we samen met hem nog een foto. Daarna liepen we met onze koffers richting de douane. Nadat we ingecheckt hadden gingen we voor de allerlaatste keer naar de CCD. We hadden helaas niet zo heel veel tijd want we moesten al snel naar de volgende douane omdat we anders ons vliegtuig zouden missen. We zijn serieus wel 5 keer gecheckt! Ook moesten we nog een heel formulier invullen omdat we India weer uit gingen. Uiteindelijk zaten we in het vliegtuig, klaar om te vertrekken. We zaten dit keer allemaal verspreid, dat was op zich wel jammer. Het duurde niet lang of het vliegtuig ging de lucht in, dat was wel even slikken. Het was nu echt voorbij. Gelukkig hebben we het nog wel erg gezellig gehad in het vliegtuig. Na drie uur vliegen kwamen we in Dubai aan waar we op het vliegveld nog rustig even wat konden drinken. Om 2 uur gingen we weer door de douane om het vliegtuig dat naar Dusseldorf ging in te kunnen stappen. Toen we in het vliegtuig zaten moesten we even wachten omdat het nog druk was op de startbaan. Het was echt enorm heet, 38 graden! We waren dus blij toen we weer in de lucht zaten. We hebben films gekeken en gepraat over de geweldige reis die we gemaakt hadden. Ook ging ik met Marjolein Yahtzee spelen via het schermpje op de stoel. Rond kwart over zeven landden we weer op Europese bodem. Je zou denken dat het niet zo warm zou zijn maar het was heel erg heet! We liepen naar de kofferband en wachtten op onze koffers. We hebben daar echt een half uur staan wachten en ondertussen gingen de deuren al wel eens open zodat we onze ouders al konden zien. Toen iedereen de koffers had deden we onze KIS-trui aan die we op school gekocht hadden. Toen we ze kochten zeiden we al meteen dat we die op het vliegveld aan zouden trekken. Achteraf was dit wel heel erg warm maar toch zag het er leuk uit. We liepen richting onze ouders en iedereen was eigenlijk wel een beetje zenuwachtig, al wisten we de reden daarvoor eigenlijk niet echt. Toen we door de deuren liepen zag ik m’n ouders en Anne al met een spandoek staan: Welkom thuis Imke! Na een knuffel had iedereen eigenlijk al verhalen maar natuurlijk konden we ze nog lang niet allemaal vertellen. We namen afscheid van elkaar en reden weer richting huis. In de auto heb ik echt non-stop verhalen verteld maar ik ben nog lang niet klaar. Toen we thuis aankwamen hingen er binnen ook allemaal dingen met ‘Welkom thuis!’ en ‘Fijn dat je weer thuis bent zusje’ echt heel lief! Ook stonden er op de kast twee schilderijen met daarop een foto afgedrukt. Op de ene foto werd ik gewassen door een olifant en op de andere foto sta ik daar met een weeskindje op m’n arm. Ik vond dat echt superleuk! Toch vond ik het ook weer heel raar om thuis te zijn. Ik heb zo lang uitgekeken naar deze reis en dan nu is het gewoon voorbij. Ik had best nog wel een tijdje willen blijven maar helaas is er een tijd van komen en een tijd van gaan. Ik ben in ieder geval heel erg blij dat ik voor deze reis heb gekozen. Ik heb er heel erg veel van geleerd en natuurlijk heb ik ook heel veel plezier gehad. Als ik in één woord zou moeten zeggen wat ik ervan vond, dan zeg ik GEWELDIG. Het was echt een reis om nooit maar dan ook echt nooit meer te vergeten!